πυριγλώχιν

-ονος, ὁ, ἡ, ΜΑ

αυτός που έχει φλογερή κόψη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι- (βλ. λ. πυρ) + γλωχίν «άκρο, γωνία» (πρβλ. λιθο-γλώχιν)].